ขอแสดงความเสียใจ ต่อการจากไปของุณแม่พี่พรเทพครับ นาน ๆ ผมจะได้เข้าบอร์ด เพิ่งรู้เรื่องครับ อย่างไรแล้ว ผมขอไว้อาลัยด้วยใจจริงครับ
ผมก็เพิ่งเสียคุณยายไปเมื่อปลายเดือนมีนาคม ครับ เป็นบุคคลที่ผมรักมากที่สุดในชีวิตครับ
โอละเห่
ลูกน้อย นอนเถิดหนา
เจ้าแก้วตา แม่จะกล่อม เจ้าหลับไหล
เก็บฝันอ่อน เจ้าไว้แนบ กลางดวงใจ
จะป้องภัย กำบังแดด และสายลม
..
โอละเห่...จันทร์เริ่มคล้อย ลอยกลางหาว
ฝูงหมู่ดาว พราวกระพริบ แลสุขสม
แม่ยังอยู่ ไกวเปลเจ้า แกว่งลู่ลม
จัดผ้าห่ม ให้เจ้าอุ่น ผ่อนกายา
..
โอละเห่...จากวันนั้น กี่คืนแล้ว
เจ้าดวงแก้ว ได้เติบใหญ่ พอรู้สา
แม่สอนเดิน สอนอ่าน สอนคำจา
ให้วิชา การศึกษา สารพัน
..
จากเด็กน้อย ในวันนั้น ถึงวันนี้
ทุกสิ่งมี เพราะมือแม่ เฝ้าปลูกฝัง
มือเล็กเล็ก คอยอุ้มชู ดังรวงรัง
ให้ความหวัง ความอบอุ่น มากกว่าใคร
..
จนวันนี้ ลูกของแม่ กลับมาแล้ว
เจ้าดวงแก้ว ถามหา แม่อยู่ไหน
เค้าตอบว่า แม่เจ้าจาก ไกลแสนไกล
เหมือนดวงใจ แทบสลาย...หายทั้งดวง
..
แม่จ๋า...แม่
สองตาแล ไม่เห็นแม่ ยิ่งเศร้าหมอง
ยิ่งรับรู้ มือยิ่งสั่น น้ำตานอง
ได้แต่มอง รูปแม่ เพียงเดียวดาย
..
ต่อจากนี้ ไม่มี แม่อีกแล้ว
ตะวันแคล้ว คล้อยดับ และลับหาย
คิดถึงแม่ อยากกอดแม่ อยู่มิคลาย
แต่ก็ได้ เพียงกลิ่นอาย ผ่านสายลม
..
จึงเขียนกลอนบท นี้มอบให้แม่
ด้วยซาบซึ้ง ในรักแท้ ที่ทับถม
อยากบอกแม่ ไม่เคยลืม ค่าน้ำนม
แล้วจึงก้ม กราบรูปแม่ บูชาคุณ
