นิทานเรื่องคนขี้อิจฉา

[หนุ่มเกษตร]

ความอิจฉา
 
      ...เศรษฐีมีลูก ๒ คน ลูกคนหัวปีเป็นที่รักใคร่ได้รับความเอาใจใส่
มากกว่า ทำให้ลูกคนสุดท้องอิจฉาริษยาพี่ชายตลอดมา
วันหนึ่งพ่อพูดกับลูกคนสุดท้องว่า “พ่อจะให้ทรัพย์สมบัติเจ้า
เจ้าอยากได้สิ่งใดพ่อก็จะให้ แม้เจ้าต้องการทองหนักเท่าตัว พ่อก็จะให้ หรือ
ต้องการคฤหาสน์หลังใหญ่ๆ เพียงใดก็ยังได้”
      “วิเศษที่สุดเลยพ่อ! ขอเวลาข้าคิดสักวัน” ลูกชายคนเล็กพูด
พ่อตอบทันทีว่า “ดีแล้ว! แต่เนื่องจากพี่ชายคนโตเขาโตกว่า
ดังนั้น สิ่งที่พ่อให้เจ้า พ่อก็จะให้พี่ชายเจ้าเป็นสองเท่า”
หลังจากนอนครุ่นคิดอยู่ทั้งคืน วันรุ่งขึ้น น้องชายขี้อิจฉามาบอก
กับพ่อว่า “ข้าตัดสินใจแล้ว ขอให้พ่อควักลูกนัยน์ตาของข้าฯ ออกเสียข้าง
หนึ่งเถิด”

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คนขี้อิจฉาทำสิ่งใดมักไม่ยั้งคิด จักเป็นเพลิงเผาไหม้ตนเอง ไม่มีความสุขตลอดเวลา

ข้อเสียความอิจฉาริษยา
๐ ความอิจฉาริษยา ก็คือ คุกของวิญญาณ
๐ ความอิจฉาริษยา นำมาซึ่งความเศร้าหมอง
๐ ความอิจฉาริษยาทำให้ร่างกายผุพัง
๐ความอิจฉาริษยาเป็นโรคชนิดหนึ่งหากไม่หยุดยั้งก็ไม่อาจรักษาได้จนกว่าความตายของผู้อิจฉาหรือผู้ถูกเขาอิจฉาริษยาจะมาเยือน
๐ คนขี้อิจฉาริษยา ย่อมเป็นสหายที่แย่ที่สุด
๐ คนตระหนี่มักรู้สึกต่ำต้อยอยู่เสมอ และคนขี้อิจฉาตาร้อนก็จะมีโรคภัยอยู่ตลอดเวลา สุขภาพทรุดโทรม หน้าตาไม่ผ่องใส ราศีเสื่อม