"ผมทำได้ ผมช่วยชีวิตลูกสาวของผมได้"
หลี่หยางชายในวัย ๔๐ ปีแบกร่างลูกสาว
ออกมาจากซากปรักหักพัง
ของโรงเรียนเป่ยชวน กว่าสิบชั่วโมง
ด้วยมือเปล่าเพียงลำพัง เขาขุดและขุด
แผ่นดินยังไหวเป็นระยะ
เจ้าหน้าที่ตะโกนให้เขาออกมาหลบภัย
แต่หลี่หยางไม่ฟัง
เขายังใช้มือเปล่าที่ชุ่มไปด้วยเลือด
ขุดและขุดมันต่อไป 

"the apple of one's eye" เป็น สำนวน (idiom)
มีความหมายว่า "สิ่งอันเป็นที่รัก"
เนื่องจากดวงตาเป็นอวัยวะที่สำคัญของร่างกาย
เเละจะสูญเสียไปไม่ได้ คนสมัยโบราณ
จึงใช้สำนวนนี้ เปรียบเทียบกับ คนหรือสิ่งของที่มีค่า
 (ในสำนวนภาษาไทยจะใช้คำว่า "แก้วตาดวงใจ")

สำนวนนี้ ยังปรากฏอยู่ในพระคัมภีร์ไบเบิล
ที่กล่าวไว้ว่า พระเจ้าจะปกปักรักษาเรา
เหมือนเป็น Apple of his eye คือ
ดั่งแก้วตาดวงใจหรือสุดที่รักของพระองค์

ในเหตุการณ์แผ่นดินไหวที่เหวินชวน
เมื่อวันที่ ๑๒ พฤษภาคม ๒๐๐๘
เป็นวันที่คนทั้งโลกต้องจดจำ ในวันนั้น
สถานที่ต่างๆบริเวณ เหวินชวน และเป่ยชวน
ในเสฉวน ประสบกับแผ่นดินไหวที่รุนแรง
เป็นวงกว้างที่สุดนับตั้งแต่ก่อตั้งประเทศจีนใหม่

ชีวิตนับไม่ถ้วนหายไปในทันที
และบ้านเรือนจำนวนนับไม่ถ้วนก็พังทลายลง
เป็นซากปรักหักพังในทันที ในความทุกข์ทรมานที่สุด
มืดมนที่สุดก็ยังคงมีแสงสว่างและเรื่องราวดีๆมากที่สุดเช่นกัน

ย้อนไปในวันที่ ๑๒ พฤษภาคม ๒๐๐๘
หลี่หยาง กำลังยุ่งอยู่ในสำนักงานของหน่วยของเขา
ทันใดนั้น พื้นก็เริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
และโต๊ะและเก้าอี้ก็เริ่มสั่นอย่างไม่มั่นคง หลี่หยางตกใจ
และรู้ทันทีว่าเป็นแผ่นดินไหว! เขารีบวิ่งไปที่มุมหนึ่ง
ของสำนักงานเพื่อหลบภัยและโทร
ไปยังหมายเลขโทรศัพท์บ้านของเขา
แต่ไม่มีใครตอบรับ

ในขณะนั้น หัวใจของเขาดูเหมือนจะถูกก้อนหินหนักทับลง
เพราะเขารู้ว่าลูกสาวของเขา หลี่เจียฉิน
กำลังอยู่ที่โรงเรียนเป่ยชวน มิดเดิ้ล
ซึ่งอยู่ใกล้กับจุดศูนย์กลางของแผ่นดินไหวมาก

ในขณะที่รออย่างใจจดใจจ่อ
จนกระทั่งแผ่นดินไหวลดลงเล็กน้อย
หัวใจของหลี่หยางรู้สึกเหมือนถูกเผาไหม้ด้วยเปลวไฟ
เมื่อแผ่นดินไหวลดลง เขาจึงรีบขับรถ
ไปที่โรงเรียนมัธยมเป่ยชวนทันที

ระหว่างทางหัวใจของเขาเต้นแรง
อธิษฐานขอให้ลูกสาวของเขาปลอดภัย
ภาพของลูกสาวของเขายังคงแวบขึ้นมาในใจของเขา
และความทรงจำอันอบอุ่นเหล่านั้น
ทำให้เขาตั้งใจมากขึ้นที่จะตามหาลูกสาวของเขา

เมื่อหลี่หยางรีบไปโรงเรียน
ภาพตรงหน้าเขาทำให้เขาแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง
วิทยาเขตที่ครั้งหนึ่งเคยพลุกพล่านไปด้วยผู้คน
กลายเป็นซากปรักหักพัง มีทั้งอาคารเรียนที่พังทลาย
ต้นไม้หัก อิฐและหินกระจัดกระจาย...
ทุกสิ่งดูรกร้างราวกับเกิดโศกนาฏกรรม

เขาตะโกนชื่อลูกสาวเสียงดัง
แต่คำตอบเดียวคือเสียงสะท้อนจากรอบข้าง
และเสียงร้องแผ่วเบาเพื่อขอความช่วยเหลือ
ภายใต้ซากปรักหักพัง ในขณะนั้นหัวใจของเขาเต้นรัว
เขาอยากจะตามหาลูกสาวของเขา
แต่เขาไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นจากตรงไหน

ในขณะนี้ เขาสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างเคลื่อนไหว
อยู่ใต้แผ่นหินขนาดใหญ่ เขานำแผ่นหินออกอย่างระมัดระวัง
และพบช่องว่างเล็กๆ ด้านล่าง และดูเหมือนว่าจะมีคนอยู่ข้างใน
เขาขุดอิฐและแท่งเหล็กที่อยู่รอบๆ ทันทีด้วยมือของเขา
โดยหวังว่าจะช่วยเหลือคนที่ติดอยู่ได้โดยเร็วที่สุด
 มือของเขาถูกหิน กรวด หล็กเส้น บาดจนมีเลือดหยดเต็มฝ่ามือ
แต่เขาไม่สนใจเขายังคงขุดและขุดต่อไป
ทีมงานกู้ภัยเริ่มมาถึงแล้ว คนประสบภัยคนแล้วคนเล่า
ได้ถูกช่วยเหลือโดยหลี่หยาง
แต่เขาก็ยังไม่เจอลูกสาวของเขาเลย

เมื่อเวลาผ่านไปอาฟเตอร์ช็อกยังคงเกิดขึ้น
สร้างความยากลำบากอย่างมากให้กับงานกู้ภัย
ทีมกู้ภัยตะโกนให้หลี่หยางลงมาหลบในที่ปลอดภัย
รอให้อาฟเตอร์ช็อกสงบก่อน แต่หลี่หยางไม่ฟัง
เขายังคงขุดและขุดต่อไปด้วยมือเปล่าของเขา
แม้ทางกู้ภัยจะให้ถุงมือ แต่หลี่หยางไม่สวมมัน
เพราะว่าความเจ็บปวดที่มือของเขามันทำให้เขาไม่หลับ

แม้เหนื่อยล้าแค่ไหน หลี่หยางก็หลับไม่ได้
จนกว่าเขาจะได้เจอลูกสาว

เขาเชื่อมั่นว่าตราบใดที่ยังมีความหวังแม้จะริบหรี่
เขาก็ไม่สามารถยอมแพ้ได้
เขาให้กำลังใจตัวเองและลูกสาวอย่างต่อเนื่อง 
ภายใต้ซากปรักหักพังนั้นมีหัวใจอันยิ่งใหญ่
ของคนเป็นพ่อที่ยังสว่างไสวด้วยความหวัง
จะช่วยชีวิตลูกสาวของเขาให้ได้

ในระหว่างกระบวนการขุดค้น
หลี่หยางประสบปัญหามากมาย
บางครั้งเขาจะพบกับแผ่นหินหรือแท่งเหล็กขนาดใหญ่
ที่ต้องใช้กำลังทั้งหมดในการเคลื่อนย้าย
บางครั้งเขาจะพบกับพื้นที่แคบและจำเป็นต้องมุด
เข้าไปในความมืดอย่างระมัดระวังเพื่อขุดต่อไป
แต่เขาไม่ยอมแพ้ เขาเชื่อมั่นว่าตราบใด
ที่เขายังพยายามเขาจะได้พบลูกสาว
ของเขาอย่างแน่นอน

กว่าสิบชั่วโมงที่หลี่หยางขุด
เขาตะโกนเรียกชื่อลูกสาวจนเสียงแหบแห้ง
เขาหยุดพักและกำลังจะ
หลั่งน้ำตาก่อนที่จะได้ยินเสียงจากสวรรค์

“พ่อ นั่นใช่พ่อหรือเปล่า?”

นี่น่าจะเป็นเสียงที่ไพเราะที่สุดที่
หลี่หยางเคยได้ยินหลังจากเสียงร้องจ้าของลูกสาวตอนแรกเกิด
นั่นคือเสียงร้องขอความช่วยเหลือของหลี่ เจียฉิน ลูกสาวของเขา!

ทันใดนั้นหลี่หยางก็มีพลังและเร่งความเร็วการขุด
เขาขุดอิฐและดินก้อนสุดท้ายด้วยมือของเขา
และในที่สุดก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยและซีดเซียวของลูกสาวของเขา

เมื่อ หลี่เจียฉินได้รับการช่วยเหลือ
เธอก็กอดพ่อของเธอแน่นและหลั่งน้ำตา
หลี่หยางแบกร่างลูกสาวออกจากซากปรักหักพังของโรงเรียน
เมื่อเขาเจอนักข่าวที่เบื้องนอก เขาก็ตะโกนด้วยความดีใจว่า

"ผมทำได้ ผมช่วยชีวิตลูกสาวของผมได้"

เรื่องราวของหลี่หยางเป็นแรงบันดาลใจ
ให้ผู้คนนับไม่ถ้วนและทำให้เราเชื่อว่าเมื่อเผชิญกับความยากลำบาก
ตราบใดที่เรามีศรัทธาและความเพียรพยายาม
เราจะสามารถเอาชนะทุกสิ่งได้

ในใจของหลี่หยาง เขารู้สึกเสมอว่าเขาเป็นเพียงพ่อธรรมดา
ที่ทำในสิ่งที่เขาควรทำ เขาไม่ได้มองว่าตัวเองเป็นฮีโร่
เขาแค่อยากให้ลูกสาวของเขาปลอดภัย

หลี่หยางให้ความสำคัญกับช่วงเวลาร่วมกับลูกสาวมากขึ้น
พวกเขามักจะนึกถึงวันที่ยากลำบากเหล่านั้นร่วมกัน
และแบ่งปันความรู้สึกและประสบการณ์ของกันและกัน
ในเวลาเดียวกัน หลี่หยางยังมีส่วนร่วมในกิจกรรมสวัสดิการสาธารณะต่างๆ
และใช้เวลาและกำลังของเขาเพื่อช่วยเหลือผู้ที่ต้องการความช่วยเหลือ

สำหรับหลี่เจียฉิน เธอเข้าใจถึงความเปราะบาง
และความล้ำค่าของชีวิต
จึงทะนุถนอมชีวิตประจำวันมากยิ่งขึ้น

เธอเรียนหนักเพื่อที่จะเป็นหมอ
และหวังว่าจะใช้ความรู้และความสามารถของเธอตอบแทนสังคม
ในเวลาเดียวกัน เธอก็ระลึกถึงพระคุณในการช่วยชีวิตของพ่อเธออยู่เสมอ
และรู้สึกขอบคุณสำหรับทุกสิ่งที่เขาทำเพื่อเธอ
สำหรับหลี่หยาง ความปรารถนาสูงสุดของเขาคือ
การอยู่เคียงข้างลูกสาว  มองการเติบโต และความสุขของเธอ

ในปี ๒๐๐๘ ทางมาเวล สตูดิโอ
ได้สร้างภาพยนตร์เรื่องแรกคือ Iron Man มหาประลัยคนเกราะเหล็ก
เปิดจักรวาลภาพยนตร์ซุปเปอร์ฮีไร่
เมื่อเด็กหญิงนั่งดูหนังเรื่องกับพ่อของเธอ
และถามเขาว่า การเป็นซูปเปอร์ฮีโร่ได้นั้นต้องมีอะไรบ้าง
บางครั้งการเป็นซุปเปอร์ฮีไร่นั้น ไม่จำเป็นต้องมีอะไรเลย

หลี่หยางมีเพียงแค่สองมือ
และหัวใจที่รักลูกสาว
เท่านี้เขาก็เป็นซุปเปอร์ฮีโร่ได้แล้ว

เพราะว่า หลี่เจียฉิน ลูกสาวของ หลี่หยางนั้น.....

YOU ARE THE APPLE OF MY EYE

ที่มา : เพจเก้ากระบี่เดียวดาย

 

https://www.ubmthai.com/leksoundsmf3/index.php/topic,101341.0.html


อาจารย์ปูชนียบุคคลทางวิทยาศาสตร์ของประเทศไทย
ที่ไม่ใช่ จุฬา ส่งข่าวมาว่า
อยากให้ตรวจสอบถามโครงการที่ทำ Crowdfunding
ขอบริจาคจากประชาชนอย่างต่อเนื่อง เพื่อหา 
PD1 /PDL1 monoclonal Ab ซึ่งได้เงินบริจาคหลายร้อยล้าน
ว่าผลเป็นอย่างไร เงินหมดไปเท่าไรครับ ?
“ผมเคยพูดไว้แล้วว่า
จุฬาขอบริจาคแบบ aggressive มากๆ  ทำให้คนที่ไม่บริจาค เหมือนกับทำผิด
และยังบอกไว้ด้วยว่า  ถ้าไม่สำเร็จ
ก็จะทำให้สังคมไม่เชื่อถือนักวิจัยอีกต่อไป !”
นี่เป็นการประชาสัมพันธ์ให้คนบริจาคตั้งแต่ 4 ธันวาคม 2018
และจนกระทั่งถึงปัจจุบัน 2024 ยังไม่มีรายงานความก้าวหน้าอะไรทั้งสิ้น
และขณะเดียวกันจะจับมือกับ องค์การเภสัชกรรม
เพื่อทำโครงการต่อ ในขณะที่ได้เงินบริจาคไปน่าจะหลายร้อยล้าน
แต่ไม่มีใครตรวจสอบเลย

(และยังมีโครงการรักษามะเร็งด้วยกระบวนการ CAR-T cell อีก ซึ่งเป็นการระดมทุนเช่นเดียวกัน)

-------------------------------------------------------------------------

จะมีการแถลงข่าวประชาสัมพันธ์
โครงการรักษามะเร็งวันที่ 15 พฤษภาคม 2567
โดยร่วมทุนกับองค์การเภสัชกรรม
ที่โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์
เป็นสิ่งที่ประชาชนต้องสนใจเพราะมีการรับบริจาคมา ห้าถึงหกปีแล้ว
และความคืบหน้าเป็นอย่างไร
การพัฒนาเป็นการก๊อปปี้แบบเดียวกับที่ทำวัคซีนโควิด
โดยก๊อปจากไฟเซอร์และวัคซีนวัคซีนโควิดของจุฬา
ได้ประกาศเลิกทำแล้วในเดือนพฤษภาคม 2567 นี้
ใช้เงินไปเกือบ 1000 ล้านบาท
และยังมีเรื่องยาพ่นจมูก chula Covi-trap ซึ่งโฆษณาประชาสัมพันธ์ มากมาย
โดยทำจากแอนติบอดีที่เฉพาะเจาะจงกับสายพันธุ์
โดยที่โควิดเปลี่ยนสายพันธุ์ไปเรื่อยเรื่อย ลักษณะดังดังกล่าว
ได้รับเงินทุนบริจาคหรือไม่อย่างไร
และได้ผลเพียงใดเมื่อเทียบกับยา พ่นจมูกแบบปกติ
ที่ขายอยู่หลายยี่ห้อ ที่กันไม่ให้เชื้อโรคเกาะติดที่ผนังจมูก
และลำคอเท่านั้นและราคาถูกกว่า
โดยไม่ได้ขอบริจาคจากประชาชน
••• ต้องมีกรรมการภายนอกตรวจสอบ ?
ทั้งทางวิชาการการใช้เงินมีใครที่ได้รับเงินไปบ้าง ?

Cr:  ธีระวัฒน์ เหมะจุฑา ศาสตราจารย์ เชี่ยวชาญทางอายุรกรรมและสมอง
 

อาจารย์ปูชนียบุคคลทางวิทยาศาสตร์ของประเทศไทย
ที่ไม่ใช่ จุฬา ส่งข่าวมาว่า
อยากให้ตรวจสอบถามโครงการที่ทำ Crowdfunding
ขอบริจาคจากประชาชนอย่างต่อเนื่อง เพื่อหา 
PD1 /PDL1 monoclonal Ab ซึ่งได้เงินบริจาคหลายร้อยล้าน
ว่าผลเป็นอย่างไร เงินหมดไปเท่าไรครับ ?
“ผมเคยพูดไว้แล้วว่า
จุฬาขอบริจาคแบบ aggressive มากๆ  ทำให้คนที่ไม่บริจาค เหมือนกับทำผิด
และยังบอกไว้ด้วยว่า  ถ้าไม่สำเร็จ
ก็จะทำให้สังคมไม่เชื่อถือนักวิจัยอีกต่อไป !”
นี่เป็นการประชาสัมพันธ์ให้คนบริจาคตั้งแต่ 4 ธันวาคม 2018
และจนกระทั่งถึงปัจจุบัน 2024 ยังไม่มีรายงานความก้าวหน้าอะไรทั้งสิ้น
และขณะเดียวกันจะจับมือกับ องค์การเภสัชกรรม
เพื่อทำโครงการต่อ ในขณะที่ได้เงินบริจาคไปน่าจะหลายร้อยล้าน
แต่ไม่มีใครตรวจสอบเลย

(และยังมีโครงการรักษามะเร็งด้วยกระบวนการ CAR-T cell อีก ซึ่งเป็นการระดมทุนเช่นเดียวกัน)

-------------------------------------------------------------------------

จะมีการแถลงข่าวประชาสัมพันธ์
โครงการรักษามะเร็งวันที่ 15 พฤษภาคม 2567
โดยร่วมทุนกับองค์การเภสัชกรรม
ที่โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์
เป็นสิ่งที่ประชาชนต้องสนใจเพราะมีการรับบริจาคมา ห้าถึงหกปีแล้ว
และความคืบหน้าเป็นอย่างไร
การพัฒนาเป็นการก๊อปปี้แบบเดียวกับที่ทำวัคซีนโควิด
โดยก๊อปจากไฟเซอร์และวัคซีนวัคซีนโควิดของจุฬา
ได้ประกาศเลิกทำแล้วในเดือนพฤษภาคม 2567 นี้
ใช้เงินไปเกือบ 1000 ล้านบาท
และยังมีเรื่องยาพ่นจมูก chula Covi-trap ซึ่งโฆษณาประชาสัมพันธ์ มากมาย
โดยทำจากแอนติบอดีที่เฉพาะเจาะจงกับสายพันธุ์
โดยที่โควิดเปลี่ยนสายพันธุ์ไปเรื่อยเรื่อย ลักษณะดังดังกล่าว
ได้รับเงินทุนบริจาคหรือไม่อย่างไร
และได้ผลเพียงใดเมื่อเทียบกับยา พ่นจมูกแบบปกติ
ที่ขายอยู่หลายยี่ห้อ ที่กันไม่ให้เชื้อโรคเกาะติดที่ผนังจมูก
และลำคอเท่านั้นและราคาถูกกว่า
โดยไม่ได้ขอบริจาคจากประชาชน
••• ต้องมีกรรมการภายนอกตรวจสอบ
ทั้งทางวิชาการการใช้เงินมีใครที่ได้รับเงินไปบ้าง


 

 

จดหมายถามเรื่องกัญชาทะยอยเข้ามาอีกแล้ว
May 14, 2024 by Sant Chaiyodsilp

อยู่ๆก็มีจดหมายถามเรื่องกัญชาทะยอยเข้ามาอีกแล้ว
ผมได้เคยตอบเรื่องกัญชาอย่างละเอียดไปแล้วทุกแง่ทุกมุมถึงสามครั้ง
ครั้งแรก เมื่อพค. 2562
ครั้งที่สอง เมื่อพย. 2563
ครั้งที่สาม เมื่อมิย. 2565
ท่านที่สนใจเนื้อหาเชิงลึกกรุณาตามไปอ่านเอาเอง
วันนี้ผมจะไม่ตอบอะไรเพิ่มอีก
แต่จะคัดลอกตอนหนึ่งของการตอบครั้งก่อนๆ
มาไว้ข้างล่างนี้เพื่อย้ำให้เห็นเจตนาของผมในเรื่องนี้

……………………………..

“..การที่คนเราอยากจะหนีความคิดของตัวเองไปสู่ความสงบเย็น
ที่ปลอดอิทธิพลความคิดนั้นมันเป็นธรรมชาติที่ฝังลึกอยู่ในใจของมนุษย์ทุกคน
สุดแล้วแต่ว่ามันจะโผล่ขึ้นมาช้าหรือเร็ว
ทุกคนก็ล้วนอยากไปตรงนั้น ไปอยู่ในสภาวะที่ ตื่นรู้ ปลอดความคิด
มีแต่ความสงบเย็นและเบิกบาน ในบรรดาทางไปซึ่งมีหลายทาง
ยาเสพย์ติดเป็นทางหนีที่ง่ายทางหนึ่ง
แต่กฎหมายปิดกั้นทางนี้เอาไว้ หากเปิดสิ่งปิดกั้นนี้ออก
คนที่หนีความคิดของตัวเองด้วยวิธีอื่นที่เขาคิดหรือเชื่อว่ามันยาก (เช่นการฝึกวางความคิด)
ก็จะเฮโลมาหาทางนี้เพราะเห็นว่ามันง่ายกว่า
งานวิจัยการติดยาเสพย์ติดในกลุ่มอนุพันธ์ของฝิ่นในหมู่แพทย์อเมริกัน
พบว่าวิสัญญีแพทย์หรือหมอดมยามีอัตราการติดยาสูงสุด
เพราะหมอดมยาใช้ยาพวกนี้มากที่สุด
พอมันง่ายที่จะเอามาลองกับตัวเอง ก็เลยติดเสียเอง

     มามองผลเสียระดับบุคคลก่อนนะ
สมมุติว่ากัญชาเป็นของถูกกฎหมาย ผมทำงานเป็นหมอผ่าตัดหัวใจ
สมมุติว่าเนื่องจากกัญชาถูกกฎหมายแล้ว
ทุกวันๆๆๆผมก็พี้กัญชามาจนเมาตาหวานได้ที่ก่อนมาทำงาน
คุณเป็นคนไข้ คุณจะกล้าให้ผมทำผ่าตัดหัวใจให้คุณไหม

     ในระดับชาติ การปล่อยให้ประชาชนหันเข้าหายาเสพย์ติด
เพื่อหนีทุกข์จากความคิดของตัวเองเป็นวิธีลัดสั้นตรงที่สุด
ที่จะทำให้ชาติฉิบหาย (ขอโทษ) ถ้าคุณสนใจประวัติศาสตร์สักหน่อย
นี่เป็นวิธีที่อังกฤษใช้ทำลายจีนในช่วงราวๆปีค.ศ. 1860
อังกฤษซึ่งครอบครองอินเดียอยู่ และชายขอบของอินเดีย
สมัยนั้นก็คือย่านอัฟกานิสถานปัจจุบัน
ซึ่งเป็นแหล่งผลิตฝิ่นแหล่งใหญ่ของโลก
อังกฤษซึ่งมีความโลภจะเอาแต่เงินลูกเดียวก็ทำการค้าฝิ่น
แล้วใช้กำลังบีบบังคับให้จีนเลิกกฎหมายห้ามสูบฝิ่น
เพื่อจะสร้างขี้ยากลุ่มใหญ่ไว้เป็นตลาดฝิ่นของตน
จนกลายเป็นสงครามฝิ่น ซึ่งสงครามนั้นจีนรบแพ้
ต้องยอมเปิดให้ประชาชนสูบฝิ่น
คนอังกฤษก็ทำมาค้าขายฝิ่นจนร่ำรวยกันระเบิดระเบ้อ
เพื่อนผมที่เป็นหมออินเดียบอกว่า
คนอินเดียที่เป็นสมุนร่วมค้าขายฝิ่นกับคนอังกฤษ
ช่วยขนฝิ่นจากอัฟกานิสถานผ่านอินเดียไปจีน
ก็พลอยร่ำรวยมหาศาลจนทุกวันนี้ลูกหลานของพวกนั้น
ก็ยังรวยกันอยู่ไม่เลิก
แต่จีนเป็นไง ประชาชนจีนติดฝิ่น
ชาติจีนถูกทำลายย่อยยับ
ประชาชนส่วนใหญ่ที่ด้อยโอกาสถูกทิ้งให้ทุกข์ยาก
ติดดินติดหญ้า กว่าจะปลดแอกฝิ่นที่อังกฤษสวมให้และฟื้นตัวเองขึ้นมา
ยืนบนขาตัวเองจนทุกคนมีข้าวกินได้เหมือนเดิมอีกครั้ง
อย่างทุกวันนี้ จีนต้องทำสงครามภายในอันเต็มไปด้วยความทุกข์ระทม
พ่อแม่ลูกต้องฆ่ากันเองเพราะอยู่คนละข้าง
ผู้คนล้มตายไปหลายสิบล้านคน ดังนั้น
ก่อนที่เราจะแก้กฎหมาย “ปล่อยผี” ยาเสพย์ติด
ผมขอให้เข้าใจมุมนี้ให้ดีก่อน
ไม่ใช่จะเอาแต่ค้าฝิ่น..เอ๊ย ไม่ใช่
ค้ากัญชากันท่าเดียว

     ทำไมเราไม่ใช้วิธีที่มันดีกว่าทุกประตู
ถ้าไม่นับคนขี้โลภที่อยากได้เงินจากการค้าขายกัญชา
ผู้สนับสนุนการแก้กฎหมายกัญชาคือผู้ป่วยและหมอ
หรือผู้เห็นอกเห็นใจผู้ป่วยที่เป็นโรคที่ทุกข์ทรมานกับอาการปวด
นอนไม่หลับ กังวล และซึมเศร้า จะมียกเว้นก็คือหมอจิตแพทย์
ที่ไม่สนับสนุนกัญชาเพราะกลัวคนที่มีเชื้อบ้าอยู่แล้วจะบ้าหนักขึ้น
ผมเข้าใจทุกๆคนนะครับ แต่แทนที่จะมาดันทุรังเอาที่กัญชา
ทำไมไม่ลองทางอื่นที่มันมีแต่ดีทุกประตูก่อนละครับ

     หลักฐานวิทยาศาสตร์ก็ชัดเจนแน่นอนอยู่แล้ว
ว่าถ้าเราปรับอาหารการกินให้มันเป็นอาหารสดๆ
ที่มีส่วนประกอบเป็นพืชผักผลไม้มากขึ้น
ถ้าเราออกกำลังกายขยับเขยื้อนเคลื่อนไหวร่างกายมากขึ้น
โอกาสที่เราจะเป็นโรคที่ต้องมาทุกข์ทรมาน
กับการปวดรวมทั้งโรคมะเร็งก็ลดลง

     แล้วทำไมเรานอนไม่หลับ ทุกข์กังวล หรือซึมเศร้าละ
ก็เพราะเราเสพย์ติดความคิดของเราเองแล้วพยายามจะหนี
สิ่งที่เราเสพย์ติดเองนั้นแต่หนีไปไม่พ้น
จึงพยายามไปหาสิ่งเสพย์ติดตัวใหม่มาไล่
ผมบอกล่วงหน้าเลยว่ามันไล่ได้ก็แค่ประเดี๋ยวประด๋าว
แล้วมันก็จะกลับมาอีกเพราะความคิดมันเป็นร่องบาก
ไว้ในหัวของคุณมันจะหมดไปด้วยยาเสพย์ติดได้อย่างไร

ทำไมไม่แก้ตรงๆด้วยการฝึกวางความคิด
ซึ่งมันเป็นวิธีที่มีแต่ดีไม่มีผลเสียข้างเคียงใดๆ
ส่วนวิธีที่ว่าการวางความคิดจะทำอย่างไรนั้นก็หาอ่านเอาได้ไม่ยาก
ในพระไตรปิฎกพระพุทธเจ้าก็สอน
แต่เรื่องนี้แทบไม่ได้สอนเรื่องอื่นเลย
ถ้าจะเอาแบบง่ายๆบ้านๆ หาอ่านในบล็อกของผมนี้ก็ได้
ผมเขียนเรื่องนี้ไปบ่อยมากจนนับครั้งไม่ถ้วน
ถ้านอนไม่หลับก็ฝึกปฏิบัติตาม
สุขศาสตร์ของการนอนหลับ
แล้วก็ค่อยๆเลิกยานอนหลับเสีย     

     ผมไม่ได้ต่อต้านแค่กัญชา แต่ผมไม่เห็นด้วยกับการใช้
สารออกฤทธิ์ต่อระบบประสาทกลางทุกชนิดมาแก้ปัญหาการเสพย์ติด
ความคิดของผู้คน นอกจากยาเสพย์ติดที่ผิดกฎหมายแล้ว
ยังรวมถึงบุหรี่ แอลกอฮอล และยาออกฤทธิ์ต่อระบบประสาทกลาง
ในชื่อต่างๆไม่ว่าจะเป็น
ยาต้านซึมเศร้า ยากล่อมประสาท ยาคลายกังวล ยานอนหลับ
ยาแก้ปวดที่เป็นอนุพันธ์ของฝิ่น ยารักษาสมาธิสั้น
ที่แพทย์เรามักจ่ายให้ผู้ป่วยแบบตั้งใจจะให้เขากินชนิดไม่มีวันให้เลิกราด้วย
ผมต่อต้านหมดเพราะเห็นอัตราเพิ่มของการใช้ยาในกลุ่มนี้
แล้วผมกลัวว่าลูกหลานของเราในวันหน้า
จะไม่มีใครรอดจากการถูกแพทย์
สั่งให้กินยาในกลุ่มนี้แม้แต่คนเดียว

ร่างกายของคนเรานี้ธรรมชาติออกแบบให้ดำรงอยู่ได้
โดยไม่ต้องกินยาหรือเสพย์สารเสพย์ติดใดๆ
แค่กินอาหารที่ธรรมชาติให้มา ดื่มน้ำ หายใจเอาอากาศดีๆเข้าไป
ตากแดด และเหยียบดินอันเป็นรากกำเนิดของร่างกายนี้บ้าง
ร่างกายนี้ก็จะอยู่ได้ของมันเองแล้ว
ไม่ต้องอาศัยยาหรือสารเสพย์ติดใดๆคอยค้ำจุนเลย

     ถ้าหมอสันต์ล่วงเกินก็ขออภัย
ผมตอบคำถามนี้อาจจะทำให้หลายคนที่สนับสนุนกัญชาหงุดหงิด
ในจำนวนนี้บางคนก็เป็นแพทย์ที่ผู้คนเคารพนับถือ
บางคนก็เป็นนักการเมืองใหญ่ที่ตั้งใจดีซึ่งผมก็รู้จักมักคุ้นอยู่
ผมกราบขออภัย ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำให้ท่านเกิดความทุกข์
แต่ผมตอบจดหมายนี้เพื่อเปิดให้สาธารณชนเห็นอีกด้านหนึ่งของเหรียญ
ซึ่งทุกเหรียญมันมีสองด้านเสมอ
ส่วนเมื่อเห็นแล้ว คนส่วนใหญ่เขาจะเอายังไงกัน
ต่อไปนั้นผมก็โอเคทั้งนั้น..”

นพ.สันต์ ใจยอดศิลป์

 

"ดร.พิรงรอง " กรรมการ กสทช.สายสื่อมวลชน
ให้การปฏิเสธสู้คดี "บ.ทรู ดิจิตัล" ฟ้อง กล่าวหาปฏิบัติหน้าที่มิชอบ
ศาลอาญาคดีทุจริตนัดตรวจหลักฐาน 30 ก.ค.นี้
พร้อมยกคำร้อง ไม่ต้องหยุดปฏิบัติหน้าที่

วันนี้ (14 พ.ค.) ศาลอาญาคดีทุจริตและประพฤติมิชอบกลาง
นัดฟังคำสั่งและสอบคำให้การจำเลย คดีที่ บริษัท ทรู ดิจิทัล กรุ๊ป จำกัด โจทก์
ยื่นฟ้อง ดร.พิรงรอง รามสูตร นักวิชาการสื่อสารมวลชน กรรมการ กสทช.
กรรมการกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์ และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ (กสทช.)
ด้านกิจการโทรทัศน์ กล่าวหาปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบ
กรณีออกหนังสือแจ้งไปยังผู้รับอนุญาต
ประกอบกิจการกระจายเสียงและโทรทัศน์ จำนวน 127 ราย
ซึ่งอาจทำให้ผู้ได้รับอนุญาตเข้าใจว่าโจทก์เป็นผู้ทำผิดกฎหมาย
และอาจส่งผลให้ผู้รับอนุญาตอาจระงับเนื้อหารายการต่าง ๆ
ที่โจทก์ส่งไปออกอากาศ

โดยคู่ความโจทก์และจำเลยมาศาล

ศาลอ่านและอธิบายคำฟ้องให้จำเลยฟังโดยละเอียด
พร้อมทั้งแจ้งสิทธิต่าง ๆ ให้ทราบแล้ว จำเลยให้การปฏิเสธ
อ้างว่าไม่ได้ทำผิดตามฟ้อง และจะยื่นคำให้การ
เพิ่มเติมอีกภายใน 30 วันนับแต่วันนี้

ศาลเห็นว่า เพื่อให้การตรวจหลักฐานดำเนินไปโดยสะดวก รวดเร็ว ถูกต้อง
และได้ข้อเท็จจริงที่ครบถ้วน จึงให้เจ้าพนักงานคดีและคู่ความ
ร่วมกันจัดเตรียมเอกสาร หลักฐาน
บัญชีพยานให้พร้อมก่อนวันนัดตรวจพยานหลักฐาน
โดยศาลกำหนดนัดตรวจพยานหลักฐานคดีนี้ใน
วันที่ 30 ก.ค.นี้ เวลา 09.30 น.
ส่วนคำร้องที่โจทก์ขอให้ศาลสั่งจำเลยหยุดปฎิบัติหน้าที่กรรมการ กสทช.
 และประธานอนุกรรมการด้านกิจการโทรทัศน์ไว้ชั่วคราว
จนกว่าศาลจะมีคำพิพากษาคดีนี้หรือให้ศาลกำหนดมาตรการใด ๆ
ที่เป็นการห้ามจำเลยกระทำการที่จะก่อให้เกิดความเสียหายแก่โจทก์นั้น
ศาลเห็นว่า หลังจากโจทก์ยื่นฟ้องคดีนี้และศาลมีคำสั่งประทับรับฟ้องไว้แล้ว
ไม่ปรากฏว่าจำเลยมีการกระทำใดหรือพฤติการณ์
ใดที่ส่อแสดงให้เห็นว่าเป็นปฏิปักษ์ หรือขัดขวาง
หรือกลั่นแกล้งการประกอบธุรกิจของโจทก์
หรือกลุ่มบริษัทในเครือโจทก์ จึงยังไม่มีน้ำหนักและเหตุผลเพียงพอ
ที่ศาลจะมีคำสั่งให้จำเลยหยุดปฏิบัติหน้าที่
หรือกำหนดมาตรการหรือออกข้อกำหนดใด ๆ ตามที่โจทก์ร้องขอ
แต่หากมีพฤติการณ์เปลี่ยนแปลงไป ศาลอาจมีคำสั่งเป็นอย่างอื่นได้

แอปฯ ทางรัฐ



กินพื้นที่ในมือถือ สะ 350 MB. พื้นที่ไม่พอ

เวรเลย

 

คลิปแนะนำการลง 'แอปพลิเคชันทางรัฐ' และการใช้งานแบบง้ายง่าย

How to ลงทะเบียนเข้าใช้งานแอปฯ ทางรัฐ ผ่าน ThaID แบบง่ายๆ