ในหนังสือ "การแก้ปัญหาแบบ QC" ที่คะทซึยะ โฮโซนิ ชาวญี่ปุ่นเขียน (แปลโดย วีรพงษ์ เฉลิมจิรัตน์) ได้แบ่งประเภทของคนในการแก้ไขปัญหาไว้ 4 ประเภท คือ
1. ชอบปฏิเสธตัวเอง
คนกลุ่มนี้จะขาดความมั่นใจ มองโลกในแง่ลบ คิดว่าตนเองไม่มีความสามารถ เวลาเจอปัญหาจะรน บางครั้งถึงขั้นสติแตก ตั้งสติไม่ได้
การแก้ไขต้องเสริมสร้างความมั่นใจด้วยการลงมือปฏิบัติให้มาก และต้องปรับเปลี่ยนทัศนคติใหม่ ฝึกให้เป็นคนไม่กลัวความล้มเหลว ผิดแล้วรีบแก้ไข
2. ชอบผลักความรับผิดชอบ
คนกลุ่มนี้สร้างปัญหาให้กับคนอื่นได้มากพอสมควร เพราะพวกเขาไม่ยอมรับความผิดพลาดของตนเองเลย กลับกันมักจะคอยจับผิด และตำหนิบุคคลอื่นอยู่เสมอ คนประเภทนี้กล่าวโทษได้ทุกอย่างที่ขวางหน้า ยกเว้นตนเอง นอกจากนี้คนประเภทนี้ยังคอยเกาะติดสถานการณ์ต่างๆ เพื่อที่จะรับรู้ความผิดพลาดของคนอื่นก่อนใครๆ แล้วเข้าไปวุ่นวาย ทั้งที่งานตัวเองยังไม่เรียบร้อยดี
การแก้ไขคนประเภทนี้จะยากมากเพราะเขาไม่ยอมรับฟังความคิดเห็นใครเลย ต้องพยายามชี้ให้เห็นความจริง และผู้บริหารระดับสูงกว่าควรจะเข้ามีส่วนในการแก้ไขปัญหา การพูดคุยกับคนกลุ่มนี้ต้องเน้นแบบตรงไปตรงมา มีเหตุผลอย่างชัดเจน และที่สำคัญอย่าลืมหลักฐานประกอบเอาแบบดิ้นไม่หลุด
3. ชอบหลบปัญหา
คนกลุ่มนี้เป็นนักหลบปัญหาแบบ *นกกระจอกเทศ* พอมีปัญหาจะวิ่งหนีปัญหาก่อน ถ้าจวนตัวก็เอาหัวมุดลงพื้นทราย โดยไม่รับรู้ปัญหาใดๆ บุคคลในกลุ่มนี้มีมากในสังคม แต่มักจะหลบซ่อนตัวไม่เปิดเผย และมักจะทิ้งให้ปัญหาคลี่คลายเอง บางครั้งอาจจะเลวร้ายกว่าเดิมก็ได้ นอกจากนี้ยังมีความเชื่อมั่นว่าระบบเดิมดีอยู่แล้ว และตั้งหน้าตั้งตาทำตามกฎอยู่ร่ำไป โดยไม่คิดที่จะปรับปรุงเปลี่ยนแปลงอะไรเลย
การแก้ไขต้องฝึกให้เป็นคนกล้าเผชิญปัญหา ฝึกการแก้ไขปัญหาทีละเปาะ
4. ชอบผจญปัญหา
คนกลุ่มนี้เป็นบุคคลที่หายาก และเป็นคนที่กระตือรือร้นในการแก้ไขปัญหา เมื่อแก้ไขเรียบร้อยแล้วก็ค้นหาปัญหาต่อไป และจะมีความภาคภูมิใจเมื่อแก้ไขปัญหาได้สำเร็จ คนประเภทนี้มักจะคิดอยู่เสมอว่าเวลาจะทำอะไรต้องให้เป็นที่หนึ่งให้ได้ และพยายามทำทุกสิ่งทุกอย่างให้ดีที่สุด
ถึงแม้ว่าเป็นสิ่งที่ดีแต่ก็ยังต้องระวังคือ ความมั่นใจที่เกินร้อย อาจจะเป็นอุปสรรคในการแก้ไขปัญหาได้ ด้วยที่เป็นคนเก่ง กระตือรือร้น และประสบการณ์สูง อาจจะไม่ค่อยเชื่อฟัง เหตุผลคนอื่น เผลอๆ จะมองคนอื่นด้อยกว่าตนเอง
จากคนทั้ง 4 ประเภทในการแก้ไขปัญหา นี่เป็นการแยกแยะเพื่อให้เราได้รู้ว่าคนแต่ละกลุ่มเป็นอย่างไร เป็นแนวทางสำหรับการแก้ไขปัญหาต่อไป สำหรับการแก้ไขปัญหาต่างๆ จะสำเร็จได้ก็ต้องจากวิธีคิด วิธีแยกแยะสาเหตุ และลงมือปฏิบัติเพื่อแก้ไขปัญหา โดยต้องมีจิตสำนึกต่อการแก้ไขและพัฒนาระบบวิธีต่างๆ ต้องมีการสร้างให้เหมาะสมกับแต่ละสถานที่ แต่ละองค์กร และที่สำคัญที่สุดผู้บริหารระดับสูงจะเป็นกลไกหลักในการกำหนดนโยบาย แนวทาง แนวคิดในการแก้ไขปัญหา ถ้าไม่อย่างนั้นแล้ว ระดับล่างแก้ไขไป ระดับบนสร้างปัญหาไป คงสนุกพิลึก เพราะบางครั้งปัญหาที่เกิดเป็นแบบไม่ตั้งใจให้เกิด คนก่อปัญหากลับไม่รู้ตัวเสียด้วยสิ...
ที่มา http://www.oknation.net/blog/konto/2010/06/09/entry-4
