เเปลนิทานให้หน่อยครับ เจ้าชายกบ
LSVคลังสมองออนไลน์ "ปีที่21"
มีนาคม 28, 2024, 09:08:08 PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น
 
   หน้าแรก   ช่วยเหลือ เข้าสู่ระบบ สมัครสมาชิก  
หน้า: [1]   ลงล่าง
  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: เเปลนิทานให้หน่อยครับ เจ้าชายกบ  (อ่าน 5237 ครั้ง)
boynotza002
Full Member
member
**

คะแนน36
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 289



« เมื่อ: ธันวาคม 20, 2011, 07:00:55 PM »

ครูผมสั่งให้เเปลให้ถูกครับ รบกวนด้วยนะครับ


กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีพระราชาพระองค์หนึ่งทรงปกครองบ้านเมืองของพระองค์ ด้วยทศพิธราชธรรม นำความเจริญ ความสงบสุขมาสู่ประชาชนของพระองค์โดยถ้วน หน้า พระองค์ทรงมีพระธิดาอยู่พระองค์หนึ่ง ซึ่งว่ากันว่าทรงมีความงามอันล้ำเลิศ ผู้ใด ได้เห็นมักจะตะลึงงัน ไม่เป็นอันทำสิ่งใดต่อไปได้เลย ต่างก็จะตะลึงกับพระพักตร์รูปไข่ หวานละมุน พระขนงเรียวสวย ดวงพระเนตรยาวรีดังกวางป่า พระนาสิกเชิดรั้น โอษฐ์ สีระเรื่อตามธรรมชาติ เรือนร่างโปร่งระหงหากแต่กลมกลึงชวนมองไปเสียทุกสิ่งทุกอย่าง.... และด้วยการที่ทรงมีความสวยงามล้ำเลิศ อย่างนี้นี่เอง พระธิดาจึงทรงเป็นที่หมายปองของเหล่า บรรดาเจ้าชายและพระราชาตามหัวเมือง และแว่นแคว้นน้อยใหญ่ที่ได้ยินและได้ฟังคำล่ำลือ ในความงามของพระองค์เข้า ดังนั้นในทุก ๆ วันจึงได้มีเจ้าชายและพระราชาเสด็จเข้ามาเสนอตัวขอ พระธิดาอภิเสกสมรสไม่เว้นในแต่ละวันเลยทีเดียว แต่พระธิดาคนงามนั้น ก็ไม่เคยเลยที่จะถูกตาต้องใจ หรือพอพระทัยในพระราชาองค์ใดหรือเจ้าชายองค์ใหนเป็นพิเศษเลยสักพระองค์เดียว ดังนั้นพระราชา ผู้เป็นพระบิดาจึงให้เป็นต้องหนักพระทัย กับการเลือกคู่ครองของพระธิดาองค์น้อยคนงามองค์นี้ของ พระองค์เป็นอย่างมาก


แล้ววันเวลาก็ผ่านไป...อยู่มาในวันหนึ่ง...พระธิดาทรงได้รับจดหมายอันน่าฉงน ที่ชวนให้พระองค์สนใจ มันเป็นอย่างมาก ลงนามว่าส่งมาจากเจ้าชายที่อยู่ต่างเมืองอันไกลโพ้น พร้อมกับกล่องของกำนัลอันใหญ่ ซึ่งในกล่องของกำนัลนั้น ได้มีลูกบอลทองคำที่สวยงามมากอยู่ลูกหนึ่ง แล้วมันก็เป็นสิ่งที่ถูกตาต้องใจของ พระธิดาเธอเป็นอย่างมาก...ในจดหมายนั้นมีเนื้อความที่จารึกไว้ทำนองฝากรักกับพระธิดาว่า " ข้าแต่พระธิดาผู้เป็นดวงใจของหม่อมฉัน เมื่อถึงเวลาบรรทมของพระองค์แล้ว จงกอดลูกบอลทองคำ ลูกนี้เอาไว้ แล้วพระองค์จะได้เห็นหม่อมฉันออกมาปรากฏกายในนิมิตฝันของพระองค์ เพื่อบอกขอ พระองค์อภิเสกสมรส.... ในจดหมายนั้นได้ลงนามในตอนท้ายว่า...จากเจ้าชายที่อยู่ในแดนไกล...เมื่ออ่าน จดหมายจบลง พระธิดาก็หันกลับไปจ้องมองเพ่งพินิจพิจารณาลูกบอลทองคำลูกนั้นอย่างไม่วางตาเป็นเวลา นานเลยทีเดียว

และในคืนวันนั้นพระธิดาผู้เลอโฉมจึงทรงบรรทม และกอดลูกบอลทองคำที่สวยงามลูกนั้นเอาไว้กับอกของพระองค์ แล้วหลับไหลลงไปบนแท่นบรรทมเหมือนในทุก ๆคืนที่ผ่านมา...แต่ในค่ำคืนนี้พระองค์ได้นิมิตเห็นว่าได้มีเจ้าชายผู้สง่า งามจนหาที่ติมิได้เลยพระองค์หนึ่ง ออกมาปรากฏกายที่ตรงหน้า...แล้วบอกขอให้พระองค์ยอมเป็นพระชายา และยอมตก ลงใจเลือกเจ้าชายให้เป็นคู่อภิเสกสมรสเสียเถอะ...ในนิมิตฝันนั้นพระธิดาทรงยินดีและบอกตอบรับรักของเจ้าชาย อย่างเต็มใจและยินดีเป็นอย่างมาก...แล้วพระองค์ก็ทรงสะดุ้งและตื่นขึ้นมาอย่างกระทันหัน


"ทำไมถึงได้เป็นเจ้าชายที่ทรงมีความงดงาม และมีสเน่ห์ถูกใจฉันไปหมดทุกอย่างเสียเหลือเกินนะ " พระธิดาน้อยผู้ ที่ไม่เคยเลยที่จะทรงพอพระทัยหรือนึกรักใคร่ในชายใดมาก่อนเลยนั้น... บัดนี้และตอนนี้พระองค์กำลังตกอยู่ในความรัก และก็กับเจ้าชายในความฝันผู้นั้นเข้าให้เสียแล้วสิ...แล้วหลังจากคืนนั้นมา ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปวันแล้ววันเล่า ในทุก ๆ คืนทุก ๆ วันพระธิดาจะเฝ้าใจจดใจจ่อรอคอยว่า ทำไมช้าจัง และเมื่อไหร่ที่จะถึงเวลาบรรทมของพระองค์เสียทีเลยทีเดียว.... และแล้วในคืนวันหนึ่งเจ้าชายในความฝันสุดที่รักก็ได้พูดบอกเหมือนเป็นเชิงขอร้องกับพระธิดาว่า.....


 " พระธิดาสุดที่รักของหม่อมฉัน พรุ่งนี้ในตอนเช้า พระองค์จงนำลูกบอลทองคำลูกนี้ลงไปที่อุทยาน แล้ว ให้โยนมันเล่นไปรอบ ๆ สระน้ำอย่าได้หยุด " และในตอนรุ่งเช้าเมื่อพระธิดาตื่นบรรทมขึ้น พระองค์จึงลงไปที่อุทยาน โดยถือลูกบอลทองคำไว้ในมือ พระองค์ทรงเพลิดเพลินกับการโยนมันไปรอบ ๆ สระน้ำตามที่เจ้าชายได้บอกขอร้อง พระองค์ไว้...แต่ขณะที่ยังวนไปไม่ครบรอบเลยในกลางครัน พระธิดาก็เปลี่ยนใจหันมาโยนมันขึ้นไปในอากาศ แล้วก็คอยรับมันเอาไว้ในเวลาที่มันจะตกลงมา แต่ต่อมาสักครู่เมื่อพระองค์ได้โยนลูกบอลทองคำขึ้นไปจนสูงมาก แล้วขณะที่พระองค์กำลังจะยื่นพระหัตถ์ของพระองค์ออกไปรับมันเข้าเท่านั้น....


อยู่ ๆ ในฉับพลันทันใดนั้นเอง....ก็ได้มีค้างคาวสีดำทมึนตัวใหญ่มากตัวหนึ่ง กางปีกบินร่อนถลาโฉบลงมา ที่เหนือพระเกศาของพระองค์ ด้วยความเร็วเป็นอย่างมาก แล้วมันก็กระพือปีกกางตบให้ลูกบอลทองคำลูกนั้น กระดอนตกลง แล้วพลัดหล่นลงไปสู่สระน้ำที่อยู่ในอุทยานนั้น เจ้าค้างคาวเมื่อมันตบลูกบอลทองคำหล่นไปแล้ว มันก็ยังสำรอกออกมาว่า " แก๊ก ๆ ๆ ๆ..เหอ ๆ ๆ ๆแค่นี้เองก็หมดห่วงสบายใจไปได้อีกวาระหนึ่งแล้ว เหอ ๆ ๆ ๆ " ก่อนที่ มันจะบินหายลับไปจากที่ตรงนั้น... และแล้วในที่สุดลูกบอลทองคำก็จมดิ่งหายลงไปสู่ก้นสระทันที แล้วน้ำในสระ นั้นก็ลึกมากจนเกินกว่าที่ใครจะลงไปงมหาได้ พระธิดาทรงทำได้แต่อย่างเดียวตอนนี้ก็คือทรงกันแสงเพราะ เสียดายลูกบอลทองคำอันเป็นที่รักลูกนั้นอยู่ที่ตรงริมสระน้ำได้แต่เพียงอย่างเดียวเท่านั้นเอง...

 พระธิดาได้แต่ชะเง้อมองลงไปในสระน้ำ แต่สระน้ำนั้นก็ลึกเหลือเกินลึกจนพระองค์มองไม่เห็นก้นสระ จึงได้แต่คร่ำครวญและร้องว่า " โอ...ลูกบอลทองคำสุดที่รักของฉัน ขอเพียงฉันได้เธอคืนมา ฉันยินดีที่จะแลก ด้วยเสื้อผ้าอาภรณ์เนื้อดี อัญมณีเครื่องประดับ และทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันมี " และในขณะที่ทรงกันแสง อยู่นั้น ก็ปรากฏว่ามีกบตัวหนึ่งโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำ แล้วมันก็ได้เอ่ยถามพระธิดาว่า " เกิดอะไรขึ้นกับ พระองค์หรือพระเจ้าข้า องค์หญิง ? ? " พระธิดาจึงมองหาต้นเสียง และพอเห็นว่าเป็นเจ้ากบตาใส เท่านั้นก็ทรงตอบว่า " ลูกบอลทองคำของเราน่ะสิ หล่นหายไปในสระน้ำนี่ " พลางชี้ไปที่สระน้ำข้างหน้า


  เจ้ากบตาใสเมื่อได้ฟังดังนั้นก็ยิ้มหวานทีเดียวเท่าที่มันจะทำได้ และพูดปลอบว่า " อย่ากังวลเลยพระเจ้าข้า หม่อมฉันจะนำลูกบอลทองคำนั้นขึ้นมาให้องค์หญิงเอง แต่มีข้อแม้ว่า องค์หญิงจะต้องรับหม่อมฉันเป็นเหมือน คนรัก และจะยอมให้หม่อมฉันได้ร่วมชีวิตกับพระองค์ได้กินอาหารจากจานทองคำเล็ก ๆ ร่วมกัน และนอน บนเตียงน้อย ๆ ร่วมกันกับพระองค์อีกด้วย แล้วหม่อมฉันก็ยินดีที่จะลงไปเอาลูกบอลทองคำนั้นขึ้นมาให้... " "ช่างเป็นกบที่เหลวไหลเสียจริง " พระธิดาครุ่นคิดอยู่ในใจ " แต่เขาเป็นกบนี่คงไม่สามารถที่จะออกไปจาก สระนี่ได้หรอก แต่ถึงกระนั้น เขาก็อาจที่จะช่วยเอาลูกบอลทองคำสุดที่รักของฉันขึ้นมาจากก้นสระน้ำนี้ได้ ฉันจะแกล้งรับปากตามที่เขาขอดู "



      ดังนั้นพระธิดาจึงพูดกับกบว่า " หากเจ้าสามารถนำลูกบอลทองคำกลับมาคืนให้กับฉันได้ ฉันก็จะทำตามในสิ่งที่เจ้าขอ " กบเมื่อได้ฟังดังนั้นก็ยิ้มอย่างพึงใจ ก่อนจะพูดต่อไปว่า " อย่าลืมสัญญานะพระเจ้าข้า ที่หม่อมฉันขอร่วมโต๊ะ เสวยกับพระองค์ และเรื่องขอนอนร่วมเตียง และขอไปทุกที่ที่พระองค์ไป พระเจ้าข้า " " เราบอกแล้วไง ว่าเราให้สัญญา " พระธิดาให้คำมั่น แล้วพอสิ้นคำของพระองค์ เจ้ากบก็ดำลงไปในน้ำ เพียงครู่เดียวมันก็โผล่ขึ้นมา พร้อมกับลูกบอลทองคำ และนำมาถวายพระธิดา พระองค์รีบหยิบลูกบอลทองคำจากปากกบทันที แล้วก็ รีบวิ่งหนีจากไป โดยไม่สนใจเสียงเรียกของเจ้ากบที่ดังตามหลังของพระองค์เลยสักนิดเดียว " พระองค์หญิง รอคนรักของพระองค์ด้วย....พระเจ้าข้า รอหม่อมฉันด้วย ! ! " แต่หากพระธิดาไม่ฟังเสียง ไม่แม้แต่ที่จะหันมา มองมันให้เสียสายตาของพระองค์เสียด้วยซ้ำ....

วันต่อมา ในทันทีที่พระธิดานั่งลงเพื่อรับประทานอาหารพลันก็มีเสียงดัง " ตุบ-ตุบ-ตุบ " อย่างกับมีเสียงใคร กำลังขึ้นมาที่บันใดหินอ่อน แล้วก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับเสียงเรียก....
 

" พระธิดาคนงามโปรดฟังทางนี้หน่อย เปิดประตูคอยที่รักจักมาหา จำได้ไหมคำมั่นที่สัญญา ณ อุทยานริมสระน้ำใต้ร่มเงา "
      พระธิดาเมื่อได้ยินเสียงเรียกเช่นนั้น ก็สะดุ้ง จนพระพักตร์เสียทันที เพราะพระองค์นั้นทราบดีว่ามันเป็นเสียง ของใคร?...นั่นเอง พระราชาผู้เป็นพระราชบิดาเมื่อทรงเห็นกิริยาอาการแปลก ๆ ของพระธิดาเข้าอย่างนั้น จึงเอ่ยถามขึ้นว่า " มีอะไรหรือเปล่าลูกหญิงใครมาเคาะประตูเรียกลูกหรือ? "


พระธิดาทรงอึกอักเล็กน้อย ก่อนที่จะตอบว่า " เอ่อ...กบเพคะ เสด็จพ่อ นั่นเสียงกบ " " กบ ! " พระราชาทรงอุทาน ด้วยความประหลาดพระทัย " เพคะ " พระธิดาทรงตอบเสียงอ่อย พระราชาทรงรวบช้อน แล้วตรัสถามว่า " กบมาเคาะประตูเรียกลูกทำไม ? ไหนเรื่องราวมันเป็นอย่างไร ? เล่าให้พ่อฟังซิลูก " พระธิดาจึงทรงเล่าเรื่องทั้งหมด ให้พระบิดาฟัง เมื่อฟังจบพระราชาก็ตรัสว่า " การถือคำสัตย์คำมั่น เป็นสิ่งที่ผู้เจริญควรยึดถือ เราให้คำสัญญาสิ่งใด กับผู้ใดก็ควรจะปฏิบัติตามคำนั้นนะลูก จงเปิดประตูให้เขาเข้ามาสิ " ดังนั้นพระธิดาจึงจำต้องสั่งให้มหาดเล็กประจำ โต๊ะเสวยไปเปิดประตูรับให้กบเข้ามา เมื่อมหาดเล็กได้นำกบมาถึงที่โต๊ะเสวยแล้ว เจ้ากบก็เอ่ยขึ้นทันทีว่า.....

" องค์หญิง กรุณาจับคนรักของพระองค์ขึ้นไปนั่งบนโต๊ะเสวยข้าง ๆ พระองค์ด้วยสิ ! พระเจ้าข้า " พระธิดา ทรงลังเล และทำท่าจะไม่ยอม แต่พระราชาตรัสสั่งให้พระองค์ทรงทำตามคำของกบ ส่วนเจ้ากบเมื่อได้ขึ้นมา ที่บนโต๊ะเสวยได้ ก็บอกกับพระธิดาต่อไปว่า " ช่วยขยับจานของพระองค์ให้เข้ามาใกล้ ๆ หม่อมฉันด้วยสิ หม่อมฉันจะได้กินอาหารจากจานของพระองค์ " ซึ่งพระธิดาก็ทำตามอย่างจำยอม ทั้ง ๆ ที่พระองค์นั้นสุดแสน ที่จะรังเกียจรูปร่างอันน่าขยะแขยง และลิ้นที่ยาว ๆ ของเจ้ากบที่กำลังแลบลิ้นของมันออกมาตวัดเลียกินน้ำซุปที่ อยู่ในจานเสวยของพระองค์เป็นอย่างมากก็ตาม และเมื่อมันกินอาหารจนอิ่มหนำสำราญแล้ว มันก็ยังบอกกับ พระธิดาด้วยอีกว่า .........

ช่วยนำหม่อมฉันขึ้นไปที่ห้องบรรทมด้วย แล้วก็วางหม่อมฉันลงนอนบนเตียงน้อย ๆ ของพระองค์ด้วยนะ " เจ้าหญิงนึกรังเกียจเจ้ากบจนแทบจะทนไม่ไหว แต่ก็ต้องฝืนพระทัยทำตาม เพราะด้วยกำลังอยู่ต่อหน้าพระบิดา นั่นเอง พระองค์จึงจำต้องหยิบเอาเจ้ากบตัวลื่นที่แสนจะน่าเกียจตัวนั้นติดมือมาที่ห้องบรรทมของพระองค์ด้วย... แต่เมื่อมาถึงห้องบรรทมอันเป็นที่ลับสายตาของทุกคนโดยเฉพาะพระบิดาแล้ว พระธิดาก็ทรงวางเจ้ากบลงกับพื้น อย่างไม่สนใจใยดี แล้วพระองค์ก็เสด็จไปสรงน้ำ เตรียมตัวบรรทมโดยไม่สนใจมัน เจ้ากบมองการกระทำ ของพระธิดาอยู่นานพอสมควรก่อนที่จะพูดขึ้นว่า " พระธิดาเจ้าขา หม่อมฉันเองก็ต้องการพักผ่อนเช่นเดียวกัน นะเจ้าข้า กรุณาพาหม่อมฉันขึ้นไปนอนบนแท่นบรรทมด้วยสิ มิเช่นนั้นแล้ว หม่อมฉันจะฟ้องพระบิดาว่าพระองค์ ไม่ทำตามสัญญาที่ให้ไว้... " พระธิดาก็เลยจำต้องยอมและจำใจจับมันขึ้นมาวางไว้บนแท่นบรรทมด้วย เจ้ากบเมื่อขึ้น มาบนแท่นบรรทมได้ก็ทำท่านอนหงายอวดท้องที่ป่อง ๆของมัน แล้วทำหลับตานอนนิ่งเหมือนอย่างกับว่ามันนั้น ช่างเหน็ดเหนื่อย และง่วงนอนเสียเหลือเกินเลยล่ะ... แต่พอพระธิดากำลังจะล้มตัวลงนอนลงไปที่ข้าง ๆ มันเข้าเท่านั้น มันก็ลืมตาอันใสแจ๋วของมันขึ้นมาในทันที...
.

แล้วทูลพระธิดาแกมบังคับว่า " หม่อมฉันเป็นคนรักของพระองค์นี่นะ ถ้าอย่างนั้นพระองค์จะต้องจูบหม่อมฉันเสียก่อนที่จะบรรทมสิถึงจะถูก ไม่งั้นหม่อมฉันจะไปฟ้องพระบิดา สิ.. จูบฉันหน่อยนะที่รัก.." เมื่อพระธิดาได้ฟังดังนั้นก็สุดที่จะทนทานต่อไปได้อีกแล้ว พระองค์ทรงตวาดมันด้วย เสียงอันดังว่า " ฉันจำได้ว่าฉันไม่ได้สัญญาขนาดว่าจะต้องจูบเจ้าอีกด้วยนะ ! " และด้วยทรงพิโรธเป็นอย่างมาก กับการที่ต้องทำอะไรฝืนพระทัยตัวเองมาตลอด พระธิดาจึงหยิบเจ้ากบขึ้นมา แล้วจ้องตามันเขม็งก่อนที่จะตรัส ด้วยเสียงดุ ๆ แบบโมโหฉุนเฉียวว่า " ก็เชิญเจ้าไปฟ้องเลยสิ แล้วก็ไปบอกเสด็จพ่อด้วยว่า เราน่ะทั้งรังเกียจทั้ง ขยะแขยงเจ้าจะแย่อยู่แล้ว...ได้ยินไหม เจ้ากบบ้า ! ฮึ ! ..." พูดจบพระองค์ก็ทรงเขวี้ยงมันจนสุดแรงลงไปที่พื้น... แล้วจะเหลืออะไรเล่าทีนี้... ร่างของเจ้ากบเป็นอันต้องลอยละลิ่วปลิวไปกระแทกเอาเข้ากับพื้นห้องอย่างเต็มแรง โม่งโลกเลยหละ ผลก็เลยต้องลงไปหงายทองนอนแผ่สองสลึง สลบแน่นิ่งอยู่ตรงนั้นในทันทีทันใด.....


ช่วยเเปลๆให้ถูกกน่อยนะครับ ไม่งั้นผมโดนยิก cry2!!


บันทึกการเข้า

เป็นผู้สูงอายุ อย่าสูงแค่วัน เดือน ปี แต่ต้องสูงด้วยคุณความดี ที่ฝากไว้แก่อนุชน

boynotza002
Full Member
member
**

คะแนน36
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 289



« ตอบ #1 เมื่อ: ธันวาคม 20, 2011, 07:02:53 PM »

เเปลเป็นอังกฤษอ่ะครับ  Cheesy
บันทึกการเข้า

เป็นผู้สูงอายุ อย่าสูงแค่วัน เดือน ปี แต่ต้องสูงด้วยคุณความดี ที่ฝากไว้แก่อนุชน
kittanan_2589
.กลุ่มผู้มีน้ำใจงาม.
member
*

คะแนน630
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 2363


NightBaron


เว็บไซต์
« ตอบ #2 เมื่อ: ธันวาคม 20, 2011, 09:57:47 PM »


The Flog Prince : เจ้าชายกบ

 HAPPY2!!  Smiley
บันทึกการเข้า
boynotza002
Full Member
member
**

คะแนน36
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 289



« ตอบ #3 เมื่อ: ธันวาคม 22, 2011, 07:25:17 PM »

ขอบคุณครับๆๆ
บันทึกการเข้า

เป็นผู้สูงอายุ อย่าสูงแค่วัน เดือน ปี แต่ต้องสูงด้วยคุณความดี ที่ฝากไว้แก่อนุชน
หน้า: [1]   ขึ้นบน
  พิมพ์  
 
กระโดดไป:  

Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1 RC2 | SMF © 2001-2006, Lewis Media

lsv2555Please follow the new website at https://www.pohchae.com

Valid CSS!