LSVคลังสมองออนไลน์ "ปีที่14"

เมื่อวันจันทร์ที่ 25 ที่ผ่านมาผมมีโอกาสได้ไปดูงานที่อุทยานแห่งชาตภูสวนทราย อ.นาแห้ว จ.เลย
- ผมเดินทางไปถึงที่อุทยานเมื่อเวลาประมาณเกือบๆ1ทุ่ม ไปด้วยกัน 7 คนก็ได้เข้าไปพักที่วัดป่าเฉลิมพระเกียรติซึ่งตั้งอยู่ภายในอุทยานฯ (ชื่อเดิมของวัดจำไม่ได้ครับ) แล้วเวลาประมาณ 2 ทุ่มกว่าๆก็ได้พากันไปกินข้าวที่โรงครัวซึ่งห่างจากศาลาวัดประมาณ 300 เมตร(คงจะนึกสภาพแวดล้อมของวัดป่าที่อยู่ในอุทยานแห่งชาติออกนะครับ ป่าทั้งนั้นครับ) กินข้าวกันไปได้ซักพักผมก็ได้ยินเสียงจะว่าเหมือนผู้หญิงร้องมันก็ไม่ใช่ จะว่าเหมือนชะนีร้องก็คล้ายๆนะครับ เสียงมันโหยหวนและเสียงดังชัดเจนมากๆครับ ผมก็นึกในใจว่าทุกคนคงได้ยินเหมือนกัน แต่เปล่าเลยครับ มีผมกับเพื่อนอีกคนเท่านั้นที่ได้ยิน นอกนั้นก็กินข้าวกันปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ผมก็ไม่ได้ทักหรือว่าถามใครนะครับว่าได้ยินเสียงอะไรหรือเปล่าแค่สกิตเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆเฉยๆ จากนั้นผมก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นครับแต่เสียงนั้นก็ยังได้ยินอยู่ตลอดนะครับ  จนรุ่งเช้าผมก็เลยถามทุกคนที่นั่งกินข้าวด้วยกันว่าได้ยินเหมือนที่ผมได้ยินหรือเปล่า ทุกคนตอบเหมือนกันยกเว้นเพื่อนผมที่ได้ยินเหมือนผมว่าไม่ได้ยินอะไรเลย ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้เลยว่าเสียงดังขนาดนั้นจะไม่ได้ยินกัน (ความดังของเสียงประมาณไซเรนต์รถพยาบาลระยะ 500 เมตร)
- อาจารย์จาก มจธ.ที่ไปด้วยกันก็บอกว่านอนไม่หลับเพราะเหมือนมีคนมาพูดอยู่ข้างๆหูว่า ตื่นๆๆๆๆๆ (พูดแล้วขนลุก)
* โปรดใช้วิจารณาญาณในการอ่านครับ ขอบคุณครับ

นี่แหล่ะครับป่า ผมก็คนจังหวัดเลย คลุกคลีอยู่ในป่ามาตั้งแต่เกิด สิ่งเร้นลับมีมากมาย เวลาเข้าป่าสิ่งที่ควรระวังคือคำพูด อย่าท้าทายในสิ่งที่มองไม่เห็น ทุกวันนี้เวลาจะปัสสาวะในที่ๆ ไม่รู้จักยังต้องเอ่ยปากขอก่อนเลย