นิทานธรรมะประจำเดือนนี้.. เรื่องโทษของการแตกสามัคคี.
LSVคลังสมองออนไลน์ "ปีที่21"
มีนาคม 29, 2024, 06:28:22 AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น
 
   หน้าแรก   ช่วยเหลือ เข้าสู่ระบบ สมัครสมาชิก  
หน้า: [1]   ลงล่าง
  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: นิทานธรรมะประจำเดือนนี้.. เรื่องโทษของการแตกสามัคคี.  (อ่าน 1306 ครั้ง)
ช่างเล็ก(LSV)
Administrator
member
*

คะแนน1346
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 18613


คิดดี ทำดี ชีวิตมีแต่สุข


อีเมล์
« เมื่อ: พฤศจิกายน 25, 2016, 09:44:23 AM »



  มีลาฝูงหนึ่งอาศัยอยู่ด้วยกัน ทุกวันพวกมันจะออกไปหากินหญ้าตามชายป่าและทุ่งหญ้าอย่างสบายใจ แต่โดยธรรมชาติของฝูงลานั้น มักจะมีการอพยพไปในที่ต่าง ๆ เสมอ เมื่อเห็นว่าหญ้าที่เป็นอาหารของตนกำลังจะหมดไป

  อยู่มาปีหนึ่ง ฝูงลาได้ตกลงกันว่าจะย้ายถิ่นใหม่ ทั้งหมดจึงพากันเดินทางไปยังอีกที่แห่งหนึ่งซึ่งมีภูมิประเทศที่อากาศหนาวมาก และมีฝนตกโปรยปราย โดยหวังว่าที่แห่งใหม่นี้จะมีหญ้าอ่อนให้พวกตนกินได้อย่างไม่ต้องกังวล






  เมื่ออพยพมาอยู่ใหม่ ๆ ลาทุกตัวต่างก็มีความสุขกันถ้วนหน้า เพราะที่แห่งใหม่อุดมไปด้วยหญ้ามากมายเพียงพอต่อลาทุกตัว พอกินอิ่มก็พากันนอนพักผ่อนอย่างสบายใจ บ้างก็ถ่ายมูลไว้ในบริเวณนั้น โดยไม่ต้องกังวลว่าจะมีลาตัวใดมาติเตียน

   ครั้นเวลาผ่านไปสักระยะหนึ่ง ก็มีลาหนุ่มตัวหนึ่งคิดแตกต่างออกไปจากเพื่อน ๆ คือมันคิดว่าสถานที่ที่พวกมันอยู่อาศัยนี้ น่าจะมีการแบ่งเขตแดนสำหรับเป็นที่หากินของลาแต่ละตัว จึงได้เรียกลาที่มีอยู่มาประชุมกัน เพื่อแบ่งที่ทำกินของแต่ละตัวให้ชัดเจน

  เมื่อบรรดาลามาประชุมกัน และรับรู้ความคิดของลาที่คิดไม่เหมือนลาตัวอื่น ความคิดของฝูงลาก็เริ่มแตกแยกกันออกไปในทันที พวกหนึ่งไม่เห็นด้วยที่มีการแบ่งที่กันอยู่เช่นนี้ เพราะพวกเขามองว่านั่นคือจุดเริ่มต้นของอันตรายที่จะเกิดขึ้นแก่พวกพ้องที่เป็นลาด้วยกันในอนาคต

  แต่อีกพวกหนึ่งกลับเห็นว่าเป็นสิ่งที่ดี ไม่เห็นว่าจะเสียหายตรงไหน หนำซ้ำจะทำให้ลาแต่ละตัวมีทีหากินอย่างสะดวกสบาย โดยไม่ต้องระแวงว่าจะมีใครมาแย่งหญ้าไปจากพื้นที่ของตน อีกพวกจึงสนับสนุนให้มีการแบ่งพื้นที่อย่างสุดกำลัง

  เมื่อการประชุมถูกลงมติ และลาส่วนมากเห็นว่าการแบ่งที่ทำกินเป็นสิ่งที่ควรทำ บรรดาลาที่ไม่เห็นด้วยจึงพากันอพยพไปอยู่ที่อื่น ซึ่งไม่ต้องมีการแบ่งเขตในการหากิน คงเหลือไว้แต่พวกที่เห็นว่าการแบ่งเขตเป็นสิ่งที่ดี

  บรรดาลาที่เห็นพ้องกับความคิดของลาหนุ่ม ซึ่งเห็นว่าการแบ่งเขตหากินเป็นสิ่งที่ควรทำ ได้พากันแบ่งพื้นที่ด้วยการถ่ายมูลของตนเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ และมีกติการ่วมกันว่าห้ามไม่ให้มีการล่วงเกินที่ของลาตัวอื่น หากฝ่าฝืนถือว่าเป็นการผิดกฏ

  หลังจากแบ่งเขตในการหากินเรียบร้อยแล้ว ใหม่ ๆ ลาทุกตัวก็รู้สึกยินดีที่ชีวิตมีความเป็นส่วนตัว มีอิสระที่จะกิน นอน หรือถ่ายมูลได้อย่างสบายใจ โดยไม่ต้องเกรงใจลาตัวอื่น เวลาจะถ่ายมูลครั้งใด ลาแต่ละตัวก็จะถ่ายตามเส้นที่แบ่งกั้นเขตแดนไว้ เพื่อให้ตัวอื่นรู้ว่านี่คืออาณาจักรของตน

  เมื่อกาลเวลาผ่านไปนานเข้า ลาทุกตัวที่เคยหันหน้าคุยกันก็เริ่มห่างเหินกันเรื่อย ๆ แต่ละตัวไม่รู้สึกสนใจไยดีที่จะเป็นห่วงเพื่อน ๆ เหมือนอย่างที่เคยเป็นมา พวกมันเริ่มรู้สึกชินชาที่จะอยู่กับการแบ่งเขต และไม่คิดที่จะย้ายไปที่แห่งใหม่อีกเลย เพราะพวกมันคิดว่าที่แห่งนี้แหละให้อิสรภาพที่แท้จริง




  ทว่าทุกอย่างย่อมมีวันเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา เมื่อฤดูหนาวย่างกรายเข้ามา หญ้าที่เคยเขียวชอุ่มและเป็นอาหารอันโอชะของลาก็เริ่มเหี่ยวแห้งลงและตายไปในที่สุด พื้นทุ่งหญ้าถูกปกคลุมด้วยอากาศที่หนาวเหน็บ พร้อมกับมีฝนโปรยปรายมาเป็นระยะ ส่งผลให้อากาศที่หนาวอยู่แล้วเพิ่มความหนาวมากกว่าเดิม

  ฝ่ายลาแต่ละตัวที่วันนี้ต่างก็แตกแยกกันทางความคิดแล้ว แม้จะรู้สึกว่าอยากปรึกษากับเพื่อน ๆ ที่อยู่ใกล้ตน ทว่าพอมองเห็นมูลที่ตนเองถ่ายเพื่อแบ่งเขตไว้ และคิดว่าจะเสียศักดิ์ศรี หากตนเองเอ่ยปากคุยกับเพื่อนก่อน ก็ไม่กล้าที่จะพูดคุยเพื่อหาทางออกในเรื่องหญ้าที่เริ่มหมด และอากาศที่หนาวเหน็บ

...ในที่สุด ลาทุกตัวก็ได้แต่นอนอยู่ในพื้นที่ของตน พร้อมกับเผชิญความหนาวเย็นของอากาศ และความหิวโหยที่เข้ามาเยือนทุกวัน จึงเป็นเหตุให้ลาที่มีอยู่ในกลุ่มเริ่มตายลงทีละตัว ๆ เพราะความหนาวและความหิวเข้ามาเล่นงาน..



เรียบเรียงจาก
http://www.1009seo.com


บันทึกการเข้า

หน้า: [1]   ขึ้นบน
  พิมพ์  
 
กระโดดไป:  

Powered by MySQL Powered by PHP Powered by SMF 1.1 RC2 | SMF © 2001-2006, Lewis Media

lsv2555Please follow the new website at https://www.pohchae.com

Valid CSS!